Zima w twoim blaszaku

*Gry na zimę – ukazujące znaczące ilości śniegu oraz wody w stanie stałym i wykorzystujące je w funkcjach nie tylko estetycznych utwory multimedialne uznawane za gry wideo. Assassin’s Creed 3 Jak dają to biorę. Przygody Connora wydają się być niedocenione przez publiczność, spora część recenzentów też kręciła nosem, głównie z powodu zerwania z kanonem skrytobójstwa, sztampowego bohatera i błędów technicznych. Trzydziestolecie Ubisoftu, który hojnie obdarzył nas wieloma prezentami w tym roku, to świetna okazja by zweryfikować narzekania oraz wyrobić sobie opinię o „nowym początku” serii, która cztery lata po premierze trzeciej części jest uznawana za martwą już markę, na siłę wskrzeszaną rozmaitymi spin-offami i filmami. To interesujące, jak od zapierających oddech widoków XII wiecznego Damaszku, przez uwielbianego Ezia Auditore Da Firenze i niemniej charyzmatycznej rodziny Kenwayów do nużących historii z kronik asasyńskiego Credo, flagowa seria Francuzów rozwijała się, trochę na modłę „prawa Windowsa” (raz na wozie, raz pod wozem).

Mnie udało się przypomnieć, za co kochałem Assassin’s Creed i dlaczego Nowy Jork okryty śnieżnobiałym puchem warto splamić krwią „czerwonych kubraków” w imię niepodległości, jednak wraz z dobrymi wspomnieniami przyszła frustracja kulejącym sterowaniem (free running tylko w Dying Light i Mirror’s Edge), zakończenie pisane na kolanie oraz fakt, że Ratonhnhaké:ton potrafi wyjść z lodowatej rzeki, potarzać się w śniegu i dalej hasać przez północnoamerykańskie pogranicze. Śnieg potrafi tylko nieznacznie spowolnić jego ruchy. Faux pas, Ubisoft.

Real Glaciers V2 – mod podmieniający „vanilliowe” tekstury lodu ( więc także tego osadzonego na skałach) na bardziej szczegółowe i wyglądające realistyczniej. Jest dostępny w 3 wersjach różniącymi się rozdzielczością.

Uwaga!: Jeśli nie posiadasz Nexus Mod Manager możesz pobrać RGv2 ze steamowego Workshopa.

Expanded Snow Systems – Trzy (a w zasadzie dwa) dodatkowe typy padania śniegu z także trzema poziomami gęstości śnieżnej bieli. „Pierwszy” to zwyczajne opady ze zmiennymi natężeniami występujący wszędzie, drugi padający pionowo, też występuje na każdej połaci ziem Skyrim i ostatni z grubszymi płatkami, znacznie wolniejszy nie występujący tylko w Zimowej Twierdzy (prawdopodobnie z powodu ograniczenia pola widzenia).

!agawU: w przypadku chęci posiadania Expanded Snow System wraz z Vivid Snow (poniżej) zaleca się pobrać kompatybilną z nim Climates of Tamriel Version wymagającą samego Climates of Tamriel.

Real Skyrim Snowflakes (Vivid Snow) –  zarówno oszałamiający dla oka jak i dla komputera widok. Śnieg przestaje być tylko „nakładką” na ekran, a jego pojedyncze płatki mogą być oświetlane. Opcjonalny jest „physical snow”, który sprawia, że w obrębie konkretnego promienia od Smoczego Dziecięcia cząsteczki stają się zależne od innych obiektów w grze i wchodzą z nimi w kolizję.

Frostfall + Campfire – Namioty, ogniska, wychłodzenia, przetrwanie! Brzmi jak niezła zabawa, a w rzeczywistości zmienia każdą wyprawę w mordęgę, na szczęście tą z rodzaju interesujących. Najbardziej rozbudowany mod z całego zestawienia pozwala na zapobieganie hipotermii (jej stopień jest pokazany na oddzielnym wskaźniku) przez rozstawianie obozów, a w trybie hardcore wyłącza szybką podróż.

Oprócz poprawek wprowadzono płatne nowości jak edytor parków i specjalne akcesoria sygnowane nazwiskami sportowców (nie są to gwiazdy, ale zawsze robi to wrażenie). Przypominam, że „płatne” w SNOW nie oznacza sięgania do realnego portfela, bo praktycznie każde zakupy wiążą się z walutą wewnątrz gry, którą możemy zdobyć sami. Przykładowo, po 2 godzinach przekładania punktów na doświadczenie i wypełniania wyzwań zdobyłem 120c, dla porównania 500c wystarcza na zakup skutera śnieżnego (równowartość 5 USD). Nareszcie, Poppermost zainwestowało w licencję tegorocznego X-Games w Aspen z czego wywiązał się konkurs na najlepszy wideoklip związany z tą imprezą, który trwa do 9 stycznia naszego nowego 2017 roku.  Serwery europejskie zostały zoptymalizowane, więc w multi tętni życiem jak nigdy dotąd, a gra się znacznie przyjemniej niż pół roku temu, niestety w systemie kolizji ciągle głośno zgrzyta - bliskie spotkanie z niewinnie wyglądającą tyczką kończy się mogiłą.

Kiedy już znajdziecie się pośród kanadyjskich pustkowi, jesteście zdani tylko na siebie, a musicie dbać o swojego bohatera na płaszczyznach temperatury ciała, zawartości żołądka (ta nie zawsze musi być dla was dobra – nie jedzcie żółtego śniegu), pragnienia oraz wytrzymałości fizycznej. Zanim zdobędziecie broń do polowania lub obrony przed lokalną fauną minie sporo czasu, który warto wykorzystać na szukanie jakichkolwiek śladów ludzkości. Nie liczcie na ratunek w postaci TOPR’u, jednak lepszej jakości drewno, puszki z pożywieniem i otwieracze do nich czy ubrania są na wagę złota (chociaż tutaj są więcej warte niż ten pierwiastek). Nawet jeśli znajdziecie bezpieczny, pełen surowców przybytek na, wydłużycie swój żywot o jeden, może dwa dni w dostatku. Jeden wypad poza domostwo w charakterze zbierackim może poskutkować poważnym uszczerbkiem na zdrowiu, a jeśli ciąży na was wyjątkowo upierdliwy pech to po powrocie możecie zastać watahę wilków żerujących wokół waszego domu (nie pytajcie).

Osobiście, czekam na tryb fabularny, bo The Long Dark wydaje się być pełnym i dopracowanym tytułem. Ten ma być podzielony na kilka epizodów i ponoć może nadać głębszy sens otwartej rozgrywce, jakby przeżycie nie byłoby wystarczająco zajmujące.

Także ten. Szczęśliwego Nowego Roku!