Trybuna Ludu to zebrane przez naszych moderatorów najciekawsze komentarze pod notkami i wpisy na naszych forach. Coś pominęliśmy? Dajcie nam znać.
Uwaga - zachowano pisownię cytowanych wypowiedzi.
W wątku o Splinter Cell: Conviction, Krusty przedstawił swoje obawy co do najnowszych przygód Sama Fishera, które podziela chyba każdy fan serii:
Ja po po prostu lubię typowe składanki jak SC czy Thief gdzie akcja ma trzeciorzędne znaczenie a krycie się i korzystanie z gadżetów pierwszorzędne, dla mnie sukcesem nie jest zabicie masy henchmenów jak Jack Bauer... tylko bycie niezauważalnym cieniem który zabija jedynie w konieczności albo samego głównego złego. To jest dla mnie SC. Tak jak pisałem grę kupie z przywiązania do marki ale jeśli trwa rzeczywiście tylko 5 godzin to nie widzę sensy bym kupował w dniu premiery, choć mam nadzieje, że jednak to się nie potwierdzi, na szczęście do premiery kolekcjonerskiej edycji PC jest sporo czasu i poczekam na recki na fanowskich stronach, mając nadzieje ze zostało coś jeszcze se starego Sama. Dalszą dyskusję o grze znajdziecie tutaj.
KinetiKc następująco zabrał głos w dyskusji o długości gier:
Tak, długość gier ma znaczenie. Jeżeli słyszę, że gra kosztująca 200zł trwa kilka godzin (jak seria CoD), to nie kupuje jej póki stanowczo nie stanieje. Gram bardzo rzadko, bo ostatnio czasu jak na lekarstwo, godzina dziennie to rekord. Ale co z tego, kiedy nawet takie posiedzenia pozwalają mi skończyć tytuł w niespełna tydzień? Dlatego właśnie lubię RPGi, niestety większość takowych pokazało się na PSX i PS2. Ale tam mogę grać po kilkanaście minut, ruszyć się o, nie wiem, 0,5%, i nadal czerpać radość z gry, bo postęp jednak zachodzi. Druga tak fajna kategoria to bijatyki (i samochodówki!), ale tu dochodzi "masterowanie" postaci, śrubowanie wyników i niekończąca się gra po sieci. (...) Myślę tak teraz, i chyba dawniej jednak nie robili aż tak długich gier. Kiedyś po prostu grałem gorzej, i przejście takiego "Resident Evil 2" zajęło mi całe ferie zimowe (teraz w jedną noc nie miałbym problemu), a skończenie pierwszego "MGS" chyba ze dwa miesiące (ostatnio dwie noce). Ale dużą rolę w starszych grach odgrywał poziom trudności. We wspomnianym Residencie, jak nie zapisało się stanu gry i ginęło, to wracało się do początku gry. Nie było checkpointów, jak teraz, co dwadzieścia metrów. Albo "Devil May Cry 3". Tam co prawda były krótkie poziomy, ale, co z tego, skoro niektóre miały tak zabójczy poziom trudności, że spędzałem przy nich kilka dni! Przy zdaje się siódmym (przed pierwszą walką z Vergilem) siedziałem dobry tydzień.
Dalszą część dyskusji znajdziecie pod tym adresem. Warto zajrzeć.
Niedawno opublikowano pierwsze płatne DLC do Mass Effecta 2. BaRiBal na naszym forum napisał minirecenzję wspomnianego dodatku:
Mini recenzja bedzie krotka bo i dodatek jest niestety krotki ale calkiem milo zrobiony. Kasumi to niezla lala i ciesze sie, ze po 20 godzinkach powtornego przechodzenia ME2 poczekalem na ten dodatek poniewaz teraz bede czesciej wybieral Kasumi do kolejnych misji (ma ciekawe zdolnosci). W polskiej wersji jezykowej calkiem fajny dali jej glos, bardzo pasujacy do postaci (nie to co Shepard, makabra). Wiecej napisac sie nie da bo trzebaby spojlowac. Dla fana ME to must have, ktos inny musi sobie odpowiedziec na pytanie czy 560 mspunktow jest warte godziny czy tam dwoch rozrywki... Więcej na temat Kasumi przeczytacie w tym miejscu.
Pod recenzją The Settlers na iPhone'a, j_uk_dev objaśnił, jak wygląda sprawa gier na wyłączność, przeznaczonych na telefon Apple, co może się przydać początkującym programistom.
Apple nie zastrzega sobie wyłączności na nic, warunki wrzucania na AppStore są dla wszystkich takie same. Aczkolwiek można czasami "zaimponić" Apple ( ale to już spotkania na wyższym szczeblu są ) i wtedy Apple może wyjść z propozycją czasowej wyłączności ( znam jeden taki przypadek, co stało się po GDC w zeszłym roku ), oczywiście deweloper musi się zgodzić itp. Generalnie nikt nikomu nic nie narzuca w kwestii portowania aplikacji na inne platformy. Inna sprawa, to bardzo hermetyczne SDK iPhone, z którym jeśli produkt jest związany ( ObjC itp. ), to przeportowanie będzie w najlepszym przypadku lekko skomplikowane, a w najgorszym będzie to praktycznie przepisanie aplikacji od początku. Samą recenzję znajdziecie tutaj.
Pod tekstem o najnowszym tablecie od Apple wywiązała się ciekawa dyskusja na temat użyteczności iPada. Warta uwagi jest, w szczególności, wypowiedź użytkownika Sialala.
iPad to przede wszystkim najfajniejszy na swiecie czytnik PDFow i ebookow - kropka. do innych rzeczy moim zdaniem nadaje sie srednio, wlasnie ze wzgledu na przyjete rozwiazania opierajace sie calkowicie na ekranie dotykowym. Jednak chwila zabawy z tym urzadzonkiem i czlowiek nagle czuje potrzebe posiadania tego czegos. przegladanie zdjec jest tak naturalne, ze drukowanie ich stanie sie niedlugo ektrawagancja. czytanie ebookow jest rownie wygodne jak za pomoca Kindle'a - chociaz akurat ekran w Kindle wydaje mi sie odpowiedniejszy do tego - ale to by trzeba przetestowac wieczorem, w lozku. a gry? w Cywilizacje bym na tym pogral. w jakiegos Breakouta tez. chociaz nie wiem, jak bym musial to dzierzyc w dloniach wtedy - znowu jedyne miejsce, jakie przychodzi mi na mysl, to lozko, w ktorym bede mogl oprzec iPada o kolana. Czekam na druga generacje tej zabawki (lzejsza, z szybszym procesorem i lepsza bateria - w urzadzonku, ktore mialem w lapkach nie trzymala dluzej niz 6 godzin wdg zeznan posiadacza) i bede w pierwszym rzedzie po swoj egzemplarz.
Dalszą część tej ciekawej dyskusji znajdziecie pod tym adresem.
Jeżeli znajdziecie jakąś wartą uwagi wypowiedź, podeślijcie ją naszej moderacji. Z góry dziękujemy.
Wypowiedzi zebrał Kamil Bogusiewicz
