Na Kłopoty Pantera (druga opinia)

Na Kłopoty Pantera (druga opinia)

Krzysztof Kupczyk

Na kłopoty Pantera to gra stworzona z myślą o młodszych graczach. Przyjazny, różowy futrzak musi tym razem zapobiec światowemu kryzysowi, który może mieć swój początek na koloniach letnich, zorganizowanych dla dzieci wybitnie uzdolnionych. Sprawa jest więc poważna. Należy wykazać się sprytem, spostrzegawczością i... niekonwencjonalnym poczuciem humoru. Wysiłek włożony w rozwiązywanie zagadek zostaje hojnie nagrodzony licznymi animacjami, zabawnymi dialogami oraz naprawdę świetnymi piosenkami w wykonaniu polskich aktorów. A wszystko to w formie prostej gry przygodowej typu point and click.

Łatwo

Ponieważ Na kłopoty Pantera to program dla dzieci, sama rozgrywka jest dosyć prosta, choć nie banalna. Czeka wiele ciekawych problemów do rozwiązania. Zdecydowanie premiowane jest niekonwencjonalne myślenie, należy więc porzucić znane schematy i myśleć tak, jak myśli się na co dzień, a nie tylko grając w gry komputerowe. Wtedy cała akcja wartko rwie do przodu, a my mamy wspaniałą zabawę. Nie ma sytuacji bez wyjścia, nie można się zaplątać, zawsze jest dużo czasu do namysłu. Jeżeli ktoś jednak miałby problemy, zawsze może skorzystać z podpowiedzi w formie słownych rymowanek. Nie ma więc problemu z posuwaniem się naprzód. W bardzo, bardzo tajnym miejscu zorganizowano kolonie letnie dla wybitnie uzdolnionych dzieci pochodzących ze wszystkich kontynentów. Pomyślano sobie, że jeżeli dzieci nauczą się żyć w zgodzie w młodości to, gdy zostaną kiedyś wybitnymi naukowcami, szefami rządów i prezydentami, nadal będą chciały zachować pokój. Różowa Pantera zostaje oddelegowana na miejsce spotkania, aby zatroszczyć się o genialnych podopiecznych i umilić im czas. Niestety, coś zaczyna iść nie tak: dzieci coraz częściej się kłócą, nie chcą ze sobą współpracować, niektóre uciekają do domu. Dzieje się coś dziwnego i trzeba to wyjaśnić: do akcji wkracza agent o pseudonimie: „Różowy”. Zgadnijcie, kto to taki?

Ładnie

Od razu rzuca się w oczy bardzo dobra animacja. Całość grafiki nawiązuje do serii kreskówek z Panterą w roli głównej, którą znają zarówno młodsi jak i nieco starsi. Dlatego już od pierwszych minut poczujemy się jak w domu. W towarzystwie mrówkojada, inspektora Cruzoe, szalonej babci oraz wrednego sąsiada nie sposób się nudzić. Rozwiązując kolejne zagadki podróżujemy po wszystkich kontynentach, poznając kulturę i obyczaje ludności oraz podziwiając charakterystyczne krajobrazy odwiedzanych państw. A jest gdzie się zatrzymać: Wielka Brytania, Egipt, Chiny, Indie to tylko niektóre z krajów, do których zawitamy wraz z Panterą . Autorzy położyli silny nacisk na aspekt edukacyjny programu. Odwiedzając jakieś miejsce możemy dowiedzieć się o nim więcej dzięki CAP-owi, czyli Cyfrowemu Asystentowi Pantery. CAP to właściwie mała encyklopedia, która w przejrzysty i zwięzły sposób serwuje graczowi ciekawostki, zdjęcia i opisy odwiedzanych miejsc. Za ten pomysł należą się twórcom dodatkowe punkty.

Przesłanie

Już od początku przygody możemy usłyszeć dużo haseł o tolerancji, równouprawnieniu, przyjaźni itp. Niestety, sądzę, że jak na początek autorzy trochę przesadzili z tonem moralizatorskim. Dziecko grające w Na kłopoty Pantera powinno raczej samo, w toku rozgrywki, dojść do wniosku, że wszyscy ludzie powinni być traktowani tak samo. Ale w tym przypadku autorzy postanowili raczej zarzucić młodego człowieka często powtarzanymi sloganami. Teksty w stylu: „John gra bardzo dobrze na gitarze - oczywiście tak samo dobrze jak reszta dzieci” wywołują raczej złośliwy uśmieszek niż pożyteczną refleksję. Na szczęście później naiwne wywody znikają ze scenariusza ustępując miejsca humorowi (a często także charakterystycznym dowcipom Różowej Pantery). Muszę przyznać, iż sam z ciekawością poznawałem historię i zwyczaje innych państw, o których przeciętny młody Polak może mieć nikłe pojęcie. Przystępność i interesujący sposób przedstawiania informacji jest kolejną zaletą programu. Skoro już wspomniałem o dowcipie Pantery, trzeba powiedzieć, że czasem bywa on przyciężki: jak można bowiem ocenić sytuację, w której widzimy zachowanie głównego bohatera puszczającego zgryźliwe komentarze pod adresem np. hinduskich symboli religijnych? Takich przypadków w grze jest klika i nie są one może karygodne, jednak wypaczają trochę ideę przewodnią programu.Swoją drogą, humor w całej grze jest mocno absurdalny. Ktokolwiek widział choćby jeden odcinek serialu o Panterze, wie o czym mówię: zaskakujące dowcipy, nieoczekiwane zwroty akcji, a w samym środku nonszalancki różowy kot mówiący głosem Cezarego Pazury.Cała oprawa dźwiękowa jest prawdziwym majstersztykiem. Trzeba przyznać, że zaangażowanie gwiazdy 13-go Posterunku było nie tylko dobrym posunięciem marketingowym. Pazura po doświadczeniach zdobytych przy udźwiękawianiu poprzedniej części przygód Pantery, wyraźnie wyczuwa kontekst sytuacji i potrafi się do nich dostosować. To samo dotyczy pozostałych aktorów. Znakomicie wypadają piosenki w formie wideoklipu towarzyszące każdemu z odwiedzanych państw. Niestety, jedyna wada dźwięku również dotyczy tych piosenek: z niewiadomych powodów są one odtwarzane ciszej niż inne efekty dźwiękowe. Dlatego, jeżeli chcemy coś usłyszeć, a warto, należy podnieść poziom głośności.

Kwestie techniczne

Na kłopoty Pantera ma bardzo niskie wymagania sprzętowe. To dobrze, nie każdy malec ma przecież w domu Pentium 700. Dzięki takiemu racjonalnemu podejściu producentów da się grę uruchomić na prawie każdym komputerze osobistym. Z drugiej jednak strony działa ona najlepiej w rozdzielczości 640x480 i za każdym razem przed uruchomieniem pyta nas, czy chcemy przestawić na właśnie taką rozdzielczość. Można zlikwidować wyskakujące okienko, jednak wtedy program nie będzie automatycznie zmieniać rozdzielczości, więc będziemy musieli robić to ręcznie, przed każdym uruchomieniem gry i po każdym wyjściu z niej. Na początku paleta 256 kolorów wydaje się trochę zbyt uboga, jednak jest to wrażenie mylne, w rzeczywistości tyle barw w zupełności wystarcza. Małym zgrzytem jest menu rozwijane na górze ekranu. W porównaniu z kolorowymi animacjami i bajkową grafiką, pasek menu żywcem przeniesiony z Windows wygląda po prostu jak niedoróbka. Jestem przekonany, że można go było zrobić z większym artyzmem, choćby przez wprowadzenie żywszej kolorystki lub wymyślniejszej czcionki.

Podsumowanie

Na kłopoty Pantera w sposób bezbolesny przekazuje grającemu dziecku ciekawe informacje i uczy zasad poszanowania odmienności innego człowieka. Wymienione przeze mnie wcześniej niedociągnięcia nie wpływają znacząco na przyjemność obcowania z grą. Cały program, jak na produkcję dla najmłodszych, mile zaskakuje wysokim poziomem wykonania oraz prezentacją ciekawej i wciągającej fabuły.Brawa należą się także za profesjonalne opracowanie polskiej wersji językowej i pomysłowe dostosowanie niektórych elementów gry do naszych rodzimych realiów. Nie ukrywam, że tak wysoka ocena całego produktu jest w dużej mierze zasługą profesjonalnej polonizacji gry. Na kłopoty Pantera stanowi ciekawą propozycję w segmencie gier dla najmłodszych. Także dzięki niewątpliwym wartościom edukacyjnym jest to program godny polecenia.