Blaster Master Zero - Prawdziwy powrót do przeszłości

Blaster Master zadebiutował na ośmiobitowej konsoli NES na przełomie lat 80 i 90. Spotkał się z bardzo ciepłym przyjęciem. Słynny magazyn Famitsu wystawiło tytułowi 32 punkty na 40 możliwych. Recenzenci narzekali jednak na wysoki poziom trudności - grę należało, jak to często w tamtych czasach bywało, ukończyć za jednym zamachem. Nawet jeśli dorwiecie gdzieś cartridge z grą, czy warto się męczyć, kiedy na rynku dostępna jest lepsza alternatywa? Inti Creates (ależ to są fajni ludzie, poważnie, zerknijcie na ich portfolio) wypuściło w okolicach premiery Switch’a remake oryginału, nadając tytułowi bardziej współczesny ton.

tomaha

23 marca 2019, 13:00

Uwaga, to zabrzmi niedorzecznie. Jason, główny bohater gry, podąża za swoim zwierzakiem - żabą Fredem, w międzywymiarowy portal. Odnajduje futurystyczny pojazd, Sophię III, którym będzie przemierzał zainfekowane przez mutantów światy. W perspektywie 2D śmigamy z pomocą czołgu i mapy po dużych lokacjach - ale jest to metroidvania unikatowa, z ciekawym twistem. Nasz pojazd przyjdzie bowiem nam opuścić i pozwiedzać lokacje w zupełnie innej perspektywie - na piechotę. Najczęściej w tym trybie walczymy też z bossami.

W grze poszukujemy ulepszeń zarówno dla naszej postaci, jak i przede wszystkim: dla naszego pojazdu. W pełni rozwinięci jesteśmy nie do zatrzymania. Co dla mnie jest dużym plusem: gra nie jest przesadnie trudna, nie jest też jakoś specjalnie długa (pojedyncze przejście zajęło mi 9 godzin). Na minus zdecydowanie pierwotny tryb CO-OP, jedna osoba steruje Jasonem, druga ma swój celowniczek i wspomaga gracza pierwszego, strzelając do przeciwników (podobnie było np. w Captain Toad przed aktualizacją - strzelaliśmy rzepkami za pomocą celowniczka).Na szczęście twórcy gry, przez długi czas wspierali tytuł, aktualizując go i dodając co rusz nowe tryby zabawy (np. bardziej logiczny tryb kooperacyjny, w którym razem z partnerem / partnerką bijemy wspólnie bossów) lub postaci (można grać chociażby Hollow Knight'em lub Shantae).

Kto Switch’a kupił na premierę lub w jej okolicach, po ograniu Zeldy mógł doznać uczucia pustki. Dosłownego uczucia pustki, bo Eshop nie wyglądał tak jak dziś, nie puchnął od olbrzymiej ilości gier. Niektórzy sięgneli więc po Kamiko (o którym pisałem w tym miejscu), inni mogli właśnie sięgnąć po Blaster Master. Pytanie czy sięgneli? Sięgneliście? A Ci, którzy do pociągu Nintendo Switch wskoczyli później, odnaleźli w nieprzejrzystym Eshopie ten ambitny Remake? Odnaleźliście?

Sięgnijcie.

Odnajdźcie