Szaleliśmy z płonącą piłką w NBA Jam

Takiej gry oczekiwałem, na taką przyjemność z rozgrywania meczu liczyłem. Jest ładnie, kolorowo i z humorem. Od jakiegoś czasu zastanawiałem się, w jaki sposób twórcy zaimplementują obsługę ruchowych kontrolerów Wii. Po rozegraniu pierwszego, próbnego meczu nie do końca wiedziałem, co robię - machałem bezmyślnie Wiilotem, próbując wykonać rzut lub wsad. Dopiero po chwili znalazłem samouczek, który ukryto pod nazwą Jam Camp. W tym miejscu nauczycie się sposobu, w jaki powinno obsługiwać się kontrolery, a po chwili sterowanie staje się wręcz naturalne.

Poza zwykłym meczem i trybem kampanii, jest w NBA Jam kilka ciekawych trybów. Jednym z najefektowniejszych będzie na pewno niszczenie koszy. Zasada jest prosta - naprzeciw siebie stają dwa dwuosobowe zespoły, lecz celem nie jest zdobywanie punktów. Należy jak najszybciej zniszczyć kosz, a najlepszym na to sposobem jest ciągłe wykonywanie mocnych, energicznych i bardzo efektownych wsadów. Niestety, czasami miast wykonania slam dunk, zawodnik po prostu rzuca piłkę - dobrze myślicie, to dość irytujące. Jak widać, nie było łatwo, a do ostatnich minut pojedynek nie miał wyraźnego zwycięzcy.

Wraz z postępem w kampanii, odblokowują się kolejne zespoły, tryby oraz dodatki. Jednym z nich są duże głowy, które nadają grze jeszcze bardziej humorystycznego charakteru. W tym meczu nauczyłem się widowiskowych alley oopów oraz zrozumiałem, że dobry wybór zawodników ma kluczowe znaczenie. Pierwsza połowa to zaproponowany przez konsolę, podstawowy skład wybranego przeze mnie zespołu z Orlando - jest szybko, efektownie, z dużą liczbą wsadów i co najważniejsze, skutecznie. Po zmianie sportowców, zacząłem mieć problemy. Akcje wytraciły tempo i konsola ze swoim Heat prawie dogoniła mnie wynikiem. A może zaproponujecie jakieś zespoły, a my rozegramy między nimi mecz i wrzucimy film na stronę?

Płyta nie opuszcza napędu mojej konsoli, już dziś mogę powiedzieć Wam, że to jedna z najciekawszych propozycji dla posiadaczy Wii w ostatnich miesiącach. Koniecznie zwróćcie uwagę na komentatora. Już po kilku jego słowach, uśmiech na twarzy maluje się praktycznie sam. Dawno nie bawiłem się tak dobrze, trzymając w dłoniach pilota i gruszkę. Boom shakalaka!

Paweł Winiarski