Przenośny odlot - 20 najlepszych gier na PSP

PlayStation Portable to jedna z tych konsol, która zmieniła moje podejście do przenośnej rozrywki. Spędziłem z nią setki, jeśli nie tysiące godzin - w domu, w pociągu, w samochodzie, na wakacjach. Wybraliśmy dla Was, naszym zdaniem, 20 najlepszych gier.

Konsolę PlayStation Portable określano na różne sposoby - "multimedialny kombajn", "nowy dom dla japońskich RPG", "przenośna wersja PlayStation 2". Niezależnie od tego, jak Wy to o niej mówiliście, nikt nie zaprzeczy, że był to, jak na swoje czasy, bardzo zaawansowany technicznie sprzęt, ale również dowód na to, że mobilna rozrywka nie musi bardzo różnić się od tego, co umożliwiają konsole stacjonarne. Wybranie 20 najlepszych gier na ten sprzęt nie było łatwe. Kolejność przypadkowa.

Europejscy fani jRPG dostali w 2011 roku prezent w postaci przenośnej wersji Persony 3, wydanej trzy lata wcześniej na konsoli PlayStation 2. To wciągająca opowieść o grupie nastolatków, którzy raz dziennie, podczas niewidocznej dla zwykłych śmiertelników godziny, walczą z zagrażającymi światu cieniami. Poza pięściami i bronią białą młodzi bohaterowie używają do walki specjalnych stworzeń, tytułowych person. Tytuł ten zapewnia kilkadziesiąt godzin fantastycznej przygody - a w wersji na PSP pozwala również grać postacią kobiecą oraz cieszyć się garścią nowych grafik, utworów muzycznych i interfejsem stworzonym specjalnie na potrzeby PlayStation Portable. Ostrzegam - bardzo trudno się od niej oderwać

W połowie września 2006 roku posiadacze PSP dostali grę, którą można było nazwać marzeniem każdego miłośnika mordobić. Na mały ekran przenośnej konsoli zawitał bowiem Tekken. Nie jakiś mizerny port, ale gra stworzona od podstaw na PlayStation Portable - śliczna, dynamiczna, praktycznie nieustępująca stacjonarnym odsłonom serii. Jedynym minusem było sterowanie, choć trudno upatrywać tu winy twórców. Po prostu pady do PlayStation 2 i 3 są do tego typu gier wygodniejsze niż system kontroli przenośnej konsoli Sony. Bywalcy turniejów Tekkena powiedzieli mi, że niestety był to element, który uniemożliwiał pełnoprawne treningi przygotowujące do walk w stacjonarnych odsłonach. Nie zmienia to jednak faktu, że do dziś Tekken: Dark Resurrection to najlepsza przenośna bijatyka, jaka kiedykolwiek pojawiła się na rynku. W 2007 roku gra trafiła również do cyfrowej dystrybucji PlayStation Network, dzięki czemu poznali ją również posiadacze PlayStation 3.

We wrześniu 2005 roku na półkach sklepowych pojawił się pierwszy odprysk bardzo popularnej serii gier samochodowych - Burnout. Przenośna wersja dostała podtytuł Legends i była jedną z pierwszych gier wydanych na kieszonkowy sprzęt Sony - przynajmniej w Europie. Za grę odpowiedzialny był nie kto inny jak Criterion, dzięki czemu znów dostaliśmy ładną, obłędnie szybką samochodówkę, która przenosiła całą frajdę  z serii Burnout na mały ekran PSP. Jakby tego było mało, w tle przygrywała energetyzująca ścieżka dźwiękowa, która idealnie pasowała do tempa akcji w Burnout Legends. Z grą był tylko jeden problem - nie każdy za nią nadążał, bo koordynacja na linii oko-ręka przy tej prędkości rozgrywki musiała być nienaganna. Gra została na tyle ciepło przyjęta, że dwa lata później wypuszczono bardzo dobre Burnout Dominator, które dojechało również na konsolę PlayStation 2.

Jeśli miałbym wybrać najsympatyczniejszą i jednocześnie najdziwniejszą platformówkę ostatnich lat, bez namysłu wskazałbym LocoRoco. To wydane w połowie 2006 roku przygody uśmiechniętej kulki, która tocząc się po lokacjach, rośnie i maleje, a przeciskając się przez wąskie przesmyki, brnie do końca etapu. Jest i fabuła - bohater musi bowiem ocalić swój świat przed siłami Moja Troop i tym samym przywrócić spokój i porządek. Ale nie to jest w LocoRoco najważniejsze - w grze urzeka nie tylko specyficzny klimat i oprawa, ale również sam, banalnie prosty, system rozgrywki. To jedna z najsłodszych i najzabawniejszych gier dostępnych na rynku, a piosenki, które w niezrozumiałym języku śpiewa  bohater,   zostają w głowie na długo. W 2008 roku ukazała się kontynuacja, nazwana po prostu LocoRoco 2.

Patapon jest drugim po LocoRoco przykładem gry, w której największą frajdę przynosi świeży, nietuzinkowy pomysł na rozgrywkę. Wydany w 2007 tytuł jest dwuwymiarową grą rytmiczną, w której sympatyczne, małe, czarne kulki staczają serie walk ze stającymi na ich drodze przeciwnikami. Gracz wciela się w dowódcę, który wydaje rozkazy poprzez rytmiczne wystukiwanie odpowiednich kombinacji dźwięków. Ludzie z miejsca pokochali ten niecodzienny pomysł i ucząc się muzycznych komend na pamięć, podziwiali śliczną, choć prostą, kreskówkową grafikę w Patapon. Seria doczekała się jeszcze dwóch odsłon, rozwijających pomysły pierwowzoru. Pon-pon-pata-pon, pata-pata-pata-pon!