Przejście na telewizję cyfrową zwalnia częstotliwości radiowe które będzie można wykorzystać do innej telekomunikacji. Czy czeka nas nowe szybsze Wi-Fi?
Podstawowym problemem przy klasycznym Wi-Fi korzystającym z pasma 2,4 GHz jest zasięg. Takie fale radiowe nie przechodzą przez ściany, i są łatwo pochłaniane przez przeszkody, zwłaszcza zawierające dużo wody, tak jak ludzkie ciało. Pasmo potelewizyjne znajdzie się w okolicach 700MHz, co oznacza, że od standardowego WiFi wymaga mniej energii do odbioru i więcej do nadawania, ma większy zasięg i lepiej radzi sobie z przeszkodami.
Jednak pasmo potelewizyjne ma kilka wad. Ze względu na szerokość kanału (6MHz) pozwoli na transmisję najwyżej 40 megabitów na kanał, i co najważniejsze i najgorsze, nie będzie dostępne globalnie. Nawet w Stanach uwalniane przez telewizję będą różne kanały w różnych miastach, co będzie z uwolnionymi pasmami w Europie, nie wiadomo jeszcze (być może przejmie je telefonia czwartej generacji). To wszystko powoduje, że w odróżnieniu od znanego już Wi-FI, WiMax i LTE, nie ma co spodziewać się ataku producentów na nowy rynek. Wymienione technologie można sprzedawać globalnie, podczas gdy WiFi/700MHz tylko w Stanach, a nawet tam nie będzie to równie łatwe jak kupienie i włączenie do prądu routera z WiFi.
Amerykańskie parcie na WiFi na 700MHz wynika z odmienności ich telekomunikacji. Z jednej strony w wielkich miastach eter jest już zapchany i tam potelewizyjne kanały bardzo się przydadzą (chociaż będzie ich najmniej), z drugiej, ze względu na trudno wyobrażalną dla Europejczyka rozległość tego kraju, problemem ciągle jest dostęp do Internetu na terenach wiejskich (problem ostatniej mili). W amerykańskiej kulturze ciągle jeszcze przewija się motyw tracenia zasięgu, o czym w małej, gęsto zaludnionej Europie już prawie zdążyliśmy zapomnieć.
Czy SuperWiFi na 700MHz pomoże? Dowiemy się za kilka lat.
[Na podstawie Wired Epicenter]
=alx
