Nawet, jeśli gracie wyłącznie na konsolach, to zgodzicie się chyba, że żadna gra konsolowa nie wzbudzi u graczy tak mocnych emocji jak czysto pecetowy tytuł Lose/Lose. W żadnej innej grze twoje decyzje nie mają też potencjalnie tak wielkich konsekwencji, szczególnie, jeśli cenicie zawartość swoich dysków.
Gra to pozornie typowa klasyczna strzelanka w stylu Space Invaders, w której latamy stateczkiem i strzelamy do kosmitów. Jest jednak pewien haczyk - każdy z przeciwników jest losowo generowaną reprezentacją jednego z plików na twoim twardym dysku. Gdy go zabijamy, gra usuwa plik. To wcale nie żart - gra zaznacza to na samym początku wielkimi czerwonymi literami. Oto, co mówią o niej jej twórcy:
Choć zetknięcie z obcymi sprawia, że gracz przegrywa, a ich zabijanie daje nam punkty, kosmici nigdy nie strzelają do gracza. To sprawia, że można zakwestionować misję gracza, która nie jest nigdy jasno określona, a jedynie wskazuje na nią znajoma, klasyczna mechanika gry. Czy gracz ma być agresorem? A może jedynie obserwatorem, przemierzającym niebezpieczną krainę?
Dlaczego zakładamy, że gdy dostajemy broń i jesteśmy nagradzani za jej używanie, to jest to słuszne?
Eksplorując to, co oznacza zabijanie w grze wideo, Lose/Lose zadaje większe pytania. W miarę, jak rozwija się technologia, nasze jej zrozumienie maleje. W tym samym czasie, staje się ona jednak dla nas coraz ważniejsza. W którym momencie nasze wirtualne dane staną się dla nas tak samo ważne, jak fizyczna własność? A jeśli już tak się stało, które obiekty fizyczne cenimy mniej niż nasze dane? Co oznacza zawierzenie czegoś tak ważnego czemuś, co rozumiemy tak słabo?
Muszę przyznać, że kusi mnie, aby zagrać, ale chyba jednak uda mi się powstrzymać. Może podeślę grę komuś, kogo nie lubię? Jeśli jesteście dość odważni (lub głupi), możecie ją pobrać tutaj.
[via Wired]
