Jak się mają gry do swoich zwiastunów i przerywników filmowych?
Znacie to uczucie. Na renderowanej scence efektowna akcja, wybuchy, uniki, eksplozje. A w grze wygląda to nieco inaczej...
Dlatego, gdy zapytacie się mnie, za co cenię sobie serię Uncharted...
No, dalej, zapytajcie.
...
....
Okej, sam siebie zapytam.
Wiecie za co cenię serię Uncharted? Za to jak zaciera granicę pomiędzy tym co "growe", a co "filmowe". Większość akcji wykonywanych przez Drake'a w grze pokrywa się z tym, co robi w scence przerywnikowej. Naughty Dog jest jedną z nielicznych firm, którym udaje się ta sztuka. Inne nie dają graczowi takiej kontroli, czasami jest to też kwestia ograniczeń silnia. Efektem jest to, że gracz biega, strzela, ale gdy dochodzi do najbardziej widowiskowych akcji, to już może właściwie odłożyć kontroler i patrzeć z założonymi rękami.
Ale można na to spojrzeć także z innej strony.
Wiele gier w dużej mierze "rozgrywa się" w naszej wyobraźni. Wiedzą o tym weterani Dwarf Fortress, którzy w swoich głowach mają gigantyczne podziemne twierdze, widzą krzątających się po nich mieszkańców, ale dla osoby postronnej są to tylko losowe literki.
Być może widziana z lotu ptaka bitwa w StarCrafcie nie wygląda tak efektownie jak Kerrigan strzelająca do Hydralisków, ale po obejrzeniu tego filmiku zaczynasz zupełnie inaczej interpretować sobie to, co widzisz na ekranie.
Jeśli autorowi uda się wciągnąć do gry wyobraźnię gracza, to żadna, nawet najbardziej efektowna oprawa graficzna nie jest już potrzebna. I zwiastuny/przerywniki są do tego świetnym narzędziem.
Shewie w komentarzach przypomniał mi jeszcze jedną śmieszną rzecz:
Która świetnie pokazuje, jak nadęty zwiastun (ile razy miałem ciary podczas oglądania tego!) w jakiś sposób poszerza naszą wiedzę o świecie gry. Teraz wiemy, co się dzieje w środku koszar!
Konrad Hildebrand
