Kuba Zagalski: Na początek pytanie niezbyt oczywiste. Dlaczego Lords of the Fallen będzie grą fantasy? Takie realia mają potencjalnie szerszy krąg odbiorców czy chcecie jak najbardziej zbliżyć się do Dark Souls, które jak sam mówiłeś, stanowi inspirację dla waszej produkcji?
Tomasz Gop: Mam nadzieję, że mogę wybrać coś innego niż dwie podane sugestie? A na serio, w największym skrócie – pomysł na grę to bardzo mocne założenia dotyczące rozgrywki, jej natężenia i tego, co w grze daje graczowi radochę. W świecie fantasy po prostu mamy bardzo dużo swobody i możemy nie tylko dopasowywać wszystko tak, żeby świat żył w symbiozie z takim, a nie innym sposobem grania, ale też możemy przedstawić rzeczy epickie, w realnym świecie nie mające sensu.
**KZ: Wokół Lords of the Fallen jest ciągle wiele znaków zapytania, mimo że gra ma się ukazać w przyszłym roku. Wiemy już co nieco o położeniu dużego nacisku na wymagające walki, ale co z warstwą fabularną? Czy da się porównać Lords of the Fallen do istniejących produkcji, żeby określić znaczenie historii przedstawionej w grze na tle elementów zręcznościowych? **
TG: Historia jest osnuta wokół jednego, konkretnego bohatera. Ma on swoje imię, przeszłość, a wkrótce gracz stworzy mu też „przyszłość”. Ciężko opowiadać o tym nie psując potem potencjalnie zabawy graczom, ale mogę zdradzić, że pomysł na głównego bohatera i historię, która wokół niego się działa i będzie dziać mamy na tyle ciekawy, że chcielibyśmy uczynić go jednym z kluczowych elementów strategii marketingowej.
**KZ: Lords of the Fallen ma być produkcją nastawioną na rozgrywkę jednoosobową. Myślicie jednak na wprowadzeniu jakiejś formy interakcji z innymi zawodnikami? Może coś w stylu systemu Pionków z Dragon's Dogma albo rozwiązań z wiadomych gier From Software? **
TG: Oczywiście, że myślimy. Słusznie zauważyłeś, że rozgrywka jednoosobowa jest dla nas kluczową częścią wrażenia, ale chcielibyśmy dorzucić coś więcej. Nie ma sensu porównywać naszych pomysłów do innych gier – potencjalnie będzie to coś naszego.
**KZ: Wymagające pojedynki w Lords of the Fallen (pamiętna wzmianka o 10 walkach zajmujących godzinę gry) sprawią, że nie będzie to tytuł dla każdego fana RPG. Czy nie traktujesz obrania takiej strategii jak zamknięcia się na szersze grono odbiorców, przyzwyczajonych do Skyrima czy Wiedźmina? Celujecie w innego klienta niż fani wymienionych tytułów czy mimo wszystko chcecie ich do siebie czymś przyciągnąć? **
TG: 10 walk zajmujących godzinę... To trochę tak jak ze słynnym dowcipem:
- Czy to prawda, że na placu Pigalle w Paryżu rozdają rowery?!
- Nie na placu Pigalle, tylko na warszawskiej Pradze, nie rowery tylko samochody i nie rozdają tylko kradną. Ale tak – wszystko poza tym się zgadza.O co mi chodzi? Ta godzina, to walki, podczas których gracz uczy się mechaniki i czyta samouczki (to był prototyp gry), do tego był tam boss, którego iterowanie jest kluczową częścią wyzwania. Nie wspominam nawet, że było kilka ścieżek, skarbów, etc. Tak, prawie wszystko się zgadza – a godzina na kawałek gry z sensownym bossem to akurat chyba nic wyjątkowego? Fani Skyrima i Wiedźmina pewnie potwierdzą.
**KZ: Wracając do inspiracji, ale od strony negatywnej, których błędów konkurencji na pewno nie popełnicie? Co wam najbardziej przeszkadzało w kontakcie z grami, stanowiącymi inspirację dla Lords of the Fallen? Zakładam w ciemno, że wersja pecetowa pod względem jakości nie będzie przypominała portu Dark Souls. **
TG: Inspirujemy się dość szeroką gamą pomysłów. Ciekawe, ile osób zdawało sobie sprawę z tego, że Dark Souls mogło być inspirowane Blade of Darkness. We need to go deeper… ciekawe, ilu ludzi zdawało sobie sprawę, że Blade of Darkness mogło być inspirowane Moonstone (gra na Amigę). Uważałbym z oczywistością takich rzeczy jak inspiracje – one na pewno są, ale nie warto niczego zakładać na zapas. Dodatkowo, zupełnie innym zestawem referencji posługujemy się w przypadku rozgrywki i w przypadku grafiki. Poza tym, to dość trudne pytanie – nie skupialiśmy się podczas grania w gry które nas inspirowały na rzeczach, które nam przeszkadzały.
**KZ: Czy Lords of the Fallen ma stanowić zamkniętą całość, do której powrócimy wyłącznie dzięki New Game +, czy będzie to początek nowego uniwersum? Oczywiście zakładając sukces komercyjny. Przykład Kingdom of Amalur pokazał, że lepiej jest się wstrzymać z szumnymi zapowiedziami tworzenia serii na długie lata. Jak w tym kontekście traktujecie Lords of the Fallen? **
TG: Wstrzymujemy się z szumnymi zapowiedziami.
**KZ: Jak się zapatrujesz na coraz częstsze powroty do konwencji gier RPG sprzed lat? Wasteland 2, Torment: Tides of Numenera czy Project Eternity mają bazować na rzucie izometrycznym, relatywnie oszczędnej oprawie i fabule z mnóstwem wątków pobocznych. Zainteresowanych nie brakuje, ale uważasz, że taka tendencja się utrzyma i gry tego typu będą stanowiły poważną konkurencję dla nowoczesnych produkcji? **
TG: Nie sądzę, nie w szerokim kontekście rynku i komercyjnego sukcesu. Mając to na uwadze, chciałbym jasno podkreślić, że świetnie się bawiłem np. przy Legend of Grimrock i prywatnie kibicuję „grom retro”.
**KZ: Na jakim poziomie zaawansowania znajdują się teraz prace związane z Lords of the Fallen? I kiedy możemy się spodziewać pierwszej prezentacji właściwej gry? **
TG: Jesteśmy pomiędzy prototypem a alfą. Podczas tegorocznych targów E3 w Los Angeles będziemy pokazywać rozgrywkę na żywo. Bardzo też chcielibyśmy wypuścić po E3 jakiś materiał dla wszystkich, którzy nie będą mogli się tam pojawić. Ale o tym więcej po E3, bo szczegółów jeszcze nie ustaliliśmy.
