I choć nie jest to gra prosta, wystarczy kilka cennych wskazówek i doświadczenia, by zamieniła się pewnym stopniu w offline'owego samograjka, w którym królestwo, nawet podczas nieobecności swojego władcy, będzie skrzętnie i prawidłowo realizować swoje zadania. Poniżej przedstawiamy kilka porad ułatwiających rozgrywkę w początkowych stadiach zabawy.
SŁOWNICZEK
Słowniczek zawiera spis najważniejszych pojęć, które musicie znać, by znaleźć się w rozgrywce. Jest to wiedza minimalna i podstawowa, by dobrze się bawić przy Goodgame Empire.
Menu Zamku. Rozgrywka w największym skrócie ma miejsce na dwóch płaszczyznach, dzięki czemu możemy mówić o dwóch planszach głównych. Pierwsza z nich to widok naszego zamku i okolic. W tym miejscu możemy zarządzać surowcami, tworzyć nowe budynki, werbować żołnierzy, handlować czy przyjmować misje. Tutaj też wyświetlane są informacje o tworzonych aktualnie budynkach, aktywnych zadaniach czy pracy poborcy podatkowego.
Mapa Świata potrzebna jest, byśmy mogli zapoznać się z najbliższym sąsiedztwem, kierowanym przez komputer oraz innych graczy.
W tym oknie możemy „podglądać” innych graczy oraz ich budowle, możemy również handlować zasobami, szpiegować cele lub też bezpośrednio je atakować. By wykonać którąkolwiek z tych akcji, wystarczy nakierować na odpowiedni cel i wcisnąć lewy przycisk myszki. Wtedy też uruchomi się odpowiednie okienko z wyświetlonymi możliwościami do wyboru.
Nakierowanie na miasto gracza umożliwia nie tylko podjęcie z nim walki czy wysłania szpiegów, ale również nawiązanie rozmowy, sprawdzenie podstawowych informacji o graczu, jego zamku a nawet przesłanie odpowiednich surowców.
Przygoda: choć główna rozgrywka koncentruje się na balansowaniu pomiędzy ekonomią i rozwojem swojego zamku a prowadzeniem militaro-ekspansywnych działań wobec przeciwników, ważną rolę w Goodgame Empire odgrywa przygoda.
W tym miejscu możemy odpocząć od zwykłego przebiegu rozgrywki i skoncentrować się na zwiedzaniu okolic, znajdowaniu skarbów i walce z prawdziwymi czarnymi charakterami. Przygoda nie jest dostępna cały czas – wraz z rozwojem rozgrywki odblokowywane są kolejne rozdziały.
W Goodgame Empire mamy pięć typów surowców. Są to drewno, kamień, żywność, monety i rubiny. Ich ilość możemy sprawdzić w menu zamku, w górnej części ekranu oraz w lewej-górnej części ekranu.
Drewno i kamień potrzebne są zarówno do wytworzenia nowego budynku jak i ulepszenie istniejącego. Te surowce są również niezbędne do wytworzenia maszyn oblężniczych i machin ułatwiających obronę naszych włości.
Dzięki żywności możemy nie tylko rekrutować nowe jednostki, ale również utrzymywać większą ilość mieszkańców w mieście. Ilość spożywanego prowiantu jest sumą zwykłych mieszkańców oraz jednostek wojskowych.
Monety zdobywamy dzięki pracy jednego z naszych doradców, poborcy podatkowego. Wydając mu polecenie, wybieramy ile złota i po jakim czasie zasili nasz skarbiec. Uwaga: zebrane przez poborcę podatkowego złoto to nieliczny surowiec, który może przepaść w trakcie okresu długiego nielogowania się. By temu zapobiec, musimy przekupić go odpowiednią ilością rubinów. Samo złoto natomiast potrzebne jest m.in. do werbunku żołnierzy.
Wspomniane wcześniej rubiny otrzymujemy dzięki specjalnym zadaniom, uzyskaniu wysokiego poziomu doświadczeniu oraz zakupujemy je w mikrotransakcjach. Rubiny są o tyle ważne, że umożliwiają natychmiastowe zakończenie budowy czy dwukrotne zwiększenie produkowanego oddziału, słowem - zdecydowanie przyspieszają i ułatwiają rozgrywkę.
Doświadczenie uzyskujemy wykonując odpowiednie misje, konstruując i rozbudowując infrastrukturę miejską czy biorąc udział w potyczkach. Uzyskanie każdego poziomu doświadczenia „otwiera” przed nami dostęp do nowych obiektów, ulepszenia ich, umożliwia produkcję nowych jednostek czy nawet daje szansę zasiedlania wcześniej niedostępnych krain. Jak zostało wspomniane, podstawą zdobywania doświadczenia jest wykonywanie odpowiednio oznaczonych misji, jednak warto również je podwyższać atakując przeciwników, zarówno tych kontrolowanych przez komputer jak i innych graczy.
Zadania otrzymujemy od naszych doradców lub innych ważnych mieszkańców królestwa. Misje są zróżnicowane, od tych podstawowych koncentrujących się na budowie lub ulepszeniu jakiegoś obiektu czy zebraniu odpowiedniej ilości surowców, do tych bardziej skomplikowanych, często wymuszających na nas wykonanie kilku zróżnicowanych czynności. W początkowej fazie zadania pełną rolę samouczka zapoznającego gracza z najważniejszymi aspektami gry, również związanymi z zabawą po sieci.
Zadań możemy przyjmować sporo, jednak nie starajmy się ich wykonywać za wszelką cenę. Pamiętajmy, że najważniejsze są te, dzięki którym otrzymujemy doświadczenie, następnie warto zająć się mającymi wpływ na siłę naszego wojska, by wreszcie skończyć te związane z upiększaniem miasta czy spełnianiem innych zachcianek ludu. Co pewien czas pod murami zamku pojawiają się emisariusze (postaci oznaczone czerwonym wykrzyknikiem), którzy mogą oferować zadania sezonowe (na przykład niszczenie obozu nomadów czy odnalezienie artefaktu) oraz uruchamiane są scenki wymagające od nas szybkiego działania, takie jak ubicie wilka, kara na złodzieju czy przyjęcie uciekinierów. W zależności od poziomu skomplikowania zadania oferowana jest adekwatna nagroda. Słowem: te trudniejsze są bardziej profitowe.
Wyposażenie jest kolejnym po doświadczeniu i zadaniach czynnikiem klasycznym dla gier fabularnych a dostępnym w Goodgame Empire. To nic innego jak odpowiednie części rynsztunku i broni, które mogą zostać przekazane naszym trzem dowódcom (siły atakujące) lub kasztelanowi (siły obronne). Elementy wyposażenia, takie jak zbroja, broń, hełm czy artefakt mogą zwiększać zdolności militarne sojuszniczych oddziałów, zmniejszać obronę wrażych sił czy zwiększać ilość znajdowanych surowców.
By zdobyć lepsze wyposażenie, musimy tak często jak tylko się da brać udział w przygodach oraz plądrować wrogie zamki, koncentrując się na wysokopoziomowych twierdzach barona rozbójnika. Ważna informacja: każdy udany atak na twierdzę barona rozbójnika zwiększa jej poziom o jeden punkt, ale czyni ją niemożną do zaatakowania przez pewien czas.
