"Gra narobiła mi mnóstwo smrodu i gówna" - Sapkowski obraża Chmielarza, graczy i fanów
Czyli dzień jak co dzień w życiu twórcy, którego ewidentnie boli, że w pewien sposób stracił kontrolę nad swoim tworem.
Po przesłuchaniu większej części spotkania z Andrzejem Sapkowskim, które odbyło się w ramach tegorocznego Polconu, nie wiem, czy bardziej smuci mnie ignorancja i chamstwo autora "Wiedźmina", czy może jego fani, którzy każdą podlaną jadem kwestię pisarza pieczętowali gromkimi brawami. Nawet kiedy tegoroczny laureat nagrody World Fantasy Award ich obrażał.
Spotkanie autorskie, o którym piszemy, zyskało pewien rozgłos, kiedy udostępnił je Adrian Chmielarz, chcąc odpowiedzieć na zarzuty Sapkowskiego. Bo widzicie, pisarz został zapytany o pierwszą wersję gry Wiedźmin tworzoną w 1997 roku przez studio Metropolis z Adrianem Chmielarzem na czele. Odpowiedział z typową dla siebie gracją, mówiąc, że o projekcie nic nie wie, nic nie słyszał, bo o ile CD Projekt RED "zaszczycił go" egzemplarzami każdej gry, o tyle od Chmielarza nie dostał ani egzemplarza, ani pieniędzy, ani "pocałuj mnie w dupę". Tak, Sapkowski nie zarejestrował, że gra od Metropolis nie wyszła, więc nie było egzemplarza, który mógłby dostać, co zresztą wytknął mu i uczestnik spotkania, i sam Chmielarz. Twórca "Zaginięcia Ethana Cartera" odniósł się też do kilku innych kwestii:
[fbpost url="post.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2Fadrian.chmielarz%2Fposts%2F1145678782140809&width=500" width="500" height="436"]
Uwypukla się zatem znak firmowy Sapkowskiego, czyli ignorancja i brak klasy. Niestety, na wątku Metropolis się nie skończyło, a jakże, bo przecież gry śledzą pisarza na każdym kroku i jego fani przypominają o tym (zapewne ku jego głębokiemu niezadowoleniu) przy co drugim pytaniu. A twórca "Wiedźmina" ma wtedy pole do popisu, by wykazać się monstrualnym wręcz zacietrzewieniem. Jak na przykład w kolejnej reedycji starej śpiewki autora:
Sapkowski oczywiście zdaje się ignorować, że "dużo wcześniej" po angielsku przełożono tylko jeden tom opowiadań, a dopiero po premierze gier zaczęto tłumaczyć kolejne części sagi. Zapomina też o tym, kiedy "Wiedźmin" trafił na listę bestsellerów New York Timesa (podpowiedź: miesiąc po premierze Dzikiego Gonu)... Zaraz potem znowu błyska elokwencją:
Sam nie cierpię tych okładek z postaciami z "Zabójców królów" zdobiącymi sagę i rozumiem złość autora, ale mówienie w związku z tym, że gry "narobiły mu mnóstwo smrodu i gówna" zdaje się, delikatnie mówiąc, wyolbrzymieniem. Pisarz błysnął także kilka minut później, gdy jeden z uczestników spotkania zapytał, czy "wyszło mu na dobre, że wyszły gry".
Jasne, panie Andrzeju... Wisienka na torcie nastąpiła jednak chwilę po tej wypowiedzi. Sapkowski podkreślił, że jakby chciał napisać sequel "Wiedźmina" (a to niewykluczone), to na pewno nie sugerowałby się tym, co było w grze, bo "cóż go to może obchodzić". - Szczególnie, że nie wiesz, co było w grze - zauważyła prowadząca, na co autor odpowiedział:
No, także światło, kurtyna... Sapkowski już nie tylko dyskredytuje rolę gier w sukcesie marki "Wiedźmin", ale obraża też samych graczy i - tym samym - własnych fanów. Smutne jest to, że jego niesmaczne słowa zostały przyjęte kolejną owacją, choć nie zdziwiłbym się, gdyby 3/4 osób zgromadzonych na sali zagrywało się w gry. Z jednej strony wszyscy już się chyba przyzwyczailiśmy do tego, jakim człowiekiem jest ojciec Geralta, ale z drugiej - mnie na przykład - wciąż potrafi zadziwić rozmiar jego buty.
Patryk Fijałkowski